: بررسی رابطه هزینه های تامین اجتماعی بارشد اقتصادی در ایران

با توجه به اینکه هزینه تأمین اجتماعی مشغله مهم دولت ها می باشد که نشان دهنده نقش دولت در تأمین اجتماعی است .در ارتباط با دخالت دولت در تأمین اجتماعی نظریه دو گروه قابل بررسی است. 1) گروه اول که مخالف هزینه های تأمین اجتماعی می باشد و خواستار کاهش هزینه های تأمین اجتماعی می باشد و استدلال آن ها براین اساس متکی است که در شرایط حاضر که نظام دنیا هرچه بیشتر به سمت جهانی شدن می رود چنین هزینه هایی برای وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور زیانبار است و کاهش هزینه های تأمین اجتماعی و عقب نشینی ازدولت رفاه یک ضرورت است و شرط لازم برای توسعه به این موضوع نگاه می کنند. (نئولیبرال ها) 2) گروه دوم: معتقد هستند که هزینه های تأمین اجتماعی در مرحله دوم برای بهبود وضع رفاهی مردم و توزیع عادلانه درآمد است و معتقد هستند که هزینه های تأمین اجتماعی شرط لازم برای رشد و توسعه است. (طرفداران دولت رفاه) (کلاسیک ها) این تحقیق برآن است تابه بررسی و آزمون این دو نظریه رقیب در ایران بپردازد.برای بررسی رابطه هزینه های تامین اجتماعی با رشد اقتصادی در قالب این دو دید گاه از این فرضیه استفاده شده است: رابطه معنی داری بین هزینه های تامین اجتماعی با رشد اقتصادی در ایران وجود دارد. برای آزمون فرضیه فوق از تحلیل رگرسیونی وضریب همبستگی استفاده شده است. به منظوربرآوردتابع رشد اقتصادی در کل کشور از مدل سری زمانی وبرای استانهای کشور از مدل پانل دیتا استفاده شده است.که نتایج حاصل ازبرآوردمدلهای رگرسیونیحاکی از ان است که: 1- تمامی متغیرهای انتخابی هم در مدل سری زمانی و هم در مدل پانل دیتا بر رشد اقتصادی معنی دار می باشد. 2- میزان نیروی کار در هر دو مدل سری زمانی و پانل دیتا بیشترین اثر را بر روی رشد اقتصادی دارند که نشان دهنده عدم اشتغال کامل می باشد. 3- میزان اثر هزینه های تأمین اجتماعی بر رشد اقتصادی در استانها با میزان 42/0کمتر از میزان اثر هزینه های تأمین اجتماعی بر رشد اقتصادی در کل کشور با 53/0 می باشد. به طوری که میزان اثر هزینه های تأمین اجتماعی بر رشد اقتصادی در کل کشور با 23/1 برابر بیشتر از هزینه های سازمان تأمین اجتماعی در استانها اثر دارد. 4- میزان تأثیر نیروی کارشاغل بر رشد اقتصادی در کل کشور با میزان 50/1 بیشتر از میزان اثر نیروی کار شاغل بر رشد اقتصادی در استان ها با میزان 48/0 می باشد. 5- میزان تأثیر سرمایه عمرانی بر رشد اقتصادی در استان های با میزان 12/0 و سرمایه بر رشد اقتصادی در کل کشور با میزان17/0 می باشد.